Ma on wygląd typowy dla średniowiecznych miast. Z naroży czworobocznego placu rynkowego wybiegają ulice z zabudową z końca XIX wieku i początku XX w. Jedno i dwukondygnacyjną. Na południe od rynku, na sztucznie usypanym wzniesieniu, stoi dawna cerkiew murowana z 1904 r. Pierwotna, unicka cerkiew drewniana, fundowana przez Wojciecha Węglińskiego z 1764 r. spłonęła w 1882 r. w kościele na uwagę zasługuje późnobarokowy XVIII-wieczny pounicki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem.

   Na wschód od rynku, w odległości 1 km, przy rozwidleniu dróg do Cycowa i Mogielnicy znajduje się, dawny dwór, obecnie szkoła podstawowa. Późnobarokowy dwór jest typowym przykładem rezydencji zamożnej rodziny ziemiańskiej. Zwrócony frontem na północ, drewniany, otynkowany, konstrukcji zrębowej, na podmurowaniu. Parterowy, z piętrową częścią środkową na rzucie prostokąta. Wnętrze dwutraktowe o układzie symetrycznym, z sienią i salonem na osi. z sieni prowadzą jednobiegowe schody na piętro. W pokojach bocznych późno-klasyczne dwa kominki: dwa stiukowe i jeden żeliwny. W swej pierwotnej postaci dwór składał się z szesnastu izb i tak przetrwał do pierwszej połowy XIX w., kiedy to w wyniku przebudowy ukształtowała się nowa bryła dworu, a także dyspozycja wnętrza. Następną modernizację obiekt przeszedł w 1920 r. Powiększono wtedy powierzchnię użytkową, wznosząc przybudówkę od strony zachodniej. Drugą przybudówkę od strony wschodniej zbudowano w 1960 r. poszerzono dwa okna w elewacji frontowej, rozebrano czterokolunmowy portyk z tarasem, pozostawiając jedynie murowany podest ze schodami. Drzwi na piętrze, wiodące niegdyś na taras, zamieniono na okno. Kolejny etap przekształcania architektury dworu nastąpił w 1962 r. wtedy to piętrowa przybudówka ostatecznie zniekształciła pierwotną bryłę obiektu. Przebudówka jest optycznie znacznie wyższa i nieproporcjonalna kubaturowo w stosunku do korpusu, w wyniku tych bezmyślnych przekształceń zabytek utracił swe dawne walory architektoniczne.

Brama wjazdowa od strony północnej, z szerokim przejazdem i dwoma bocznymi furtkami, powstała znacznie później niż dwór, najprawdopodobniej w drugiej połowie XIX w., jednakże nawiązuje stylowo do dworu. Jest ona murowana z cegły, trój przejezdna, o prostym wystroju architektonicznym.
Przed dworem od strony północnej elipsoidalny podjazd z gazonem, W jego środku rośnie rozłożysty dąb. Wokół dworu pozostałości ogromnego ogrodu, założonego w latach 1783-1790, z resztkami sadu. Grupy drzew liściastych zachowały się zwłaszcza po obu stronach bramy wjazdowej tworząc szpaler. Inne wyznaczają dziedziniec podjazdowy o wymiarach 40x60 m.

   Do dziś obok dworu zachowały się dwa budynki dla służby, jeden z nich zwany był angielską kuchnia. Zachowały się też podworskie piwnice.

  W odległości 100 metrów od zespołu dworskiego, przy starym szlaku handlowym prowadzącym przez Mogielnicę i Bezek do Chełma, na dawnym cmentarzu z wojen szwedzkich znajduje się mogiła powstańców z lat 1863-64. Charakterystyczna jest jej forma i położenie. Jest to duży kopiec otoczony podmokłymi łąkami. Jest niewątpliwie tworem rąk ludzkich. Istnieje tradycja, że to zbiorowa mogiła szwedzka zwana kurhanem. Na tym miejscu pogrzebani zostali polegli w czasie powstania styczniowego patrioci polscy. Wdzięczni mieszkańcy Siedliszcza w manifestacyjnym pochodzie z dziesiątej rocznicy odzyskania niepodległości, dnia 11 listopada 1928 r. położyli na szczycie wzgórza pamiątkową 14 płytę.

  Wśród rozległych łąk doliny, Mogilanki, które niegdyś były wielkimi mokradłami, tuż za osadą, wznosi się nasyp zwany Zamczyskiem. Od XIV W. Stal tu zamek, o którym legendy przetrwały do naszych czasów. Jedną z nich zamieścił w” swoim zbiorze „Legendy Chełmskie” Longin Jan Okoń. Należy sądzić, że zamek wzniesiony został na miejscu dawnego średniowiecznego grodu (Grodów Czerwieńskich).
   

    Izba pamięci narodowej przy Liceum Ogólnokształcącym w Siedliszczu zorganizowana została w 1966 r. jako pierwsza w powiecie chełmskim.

Zgromadzone zostały w niej materiały z przeszłości osady od czasów najdawniejszych aż po współczesne. Eksponowane są tu narzędzia człowieka pierwotnego, znalezione na tym terenie, fotokopie dokumentów historycznych. Wśród nich jest fotokopia dokumentu lokacyjnego z 1760 roku, pamiątki z powstania styczniowego, z roku 1905 i z lat okupacji. Izba Pamięci znajduje się pod stałą i troskliwą opieką młodzieży szkolnej, która zbiera i gromadzi wszelkie materiały z zamiarem opracowania obszernej monografii Siedliszcza i okolic.

 Zobacz także:

Siedliskie czwartki

Przyroda

Chojeniec

Chojno Nowe